From Confused to Confucius

Maraming bagay ang nagpapagulo sa isip ko nitong mga huling araw, linggo, at buwan Hindi ko nga alam kung bakit kinakaya ko pang magtrabaho sa dami ng iniisip ko. Sa totoo lang, hindi naman ganoon kabigat- marami lang talaga. Siguro, kung malalaman ng isang taong kaka-lay- off lang sa trabaho o iniwan ng asawa ang mga iniisip ko ngayon, malamang tatawanan niya lang ako at sasabihing sobrang mababaw lang ang lahat ng mga bagay na inaalala ko. Pero tulad ng ibang taong "sarado- katoliko", "propesyunal" at "idealistic", hinanapan at hinahanapan ko ng dahilan ang lahat ng mga nangyari at nangyayari sa buhay ko- maganda man ito o hindi.

Si Confucius ang pinakabantog na Pilosopong Tsino. Ang mga turo niya ang naging sandigan ng moralidad at pinagmumulan ng inspirasyon ng mga mamamayan ng Tsina, Hapon, Korea at Vietnam. At dahil na rin sa kalakalan at pandarayuhan, nadala ng mga Tsino dito sa bansa, kasama ng iba pa nilang mga produkto ang mga aral ng tanyag na Pilosopo.Naks, nag- research.

"Everything has its beauty but not everyone sees it."

Bakit ba kasi hindi na lang ako ipinanganak na kamukha ni Alfred Vargas o ni Akihiro Sato? Bakit kaya ang hirap- hirap maging "average- looking" Pinoy? Hmmmm. Sa totoo lang, hindi naman ako masyadong pangit, hindi nga lang din masyadong gwapo- sapat lang. Kaya itong quote na ito ang lagi kong sinasabi sa sarili ko. Na mayroon din akong taglay na kagandahan, hindi lang nakikita ng iba. (??????)

"It does not matter how slowly you go so long as you do not stop."

 Maganda ang isang ito. Sa edad ko kasi ngayon, parang nababagalan ako sa mga takbo ng pangyayari sa buhay ko, parang pare- pareho pa.Paulit- ulit kong sinasabi na mayroon akong gustong gawin, hindi pa nga lang ako masyadong sigurado, pero malapit na.Sinasabi ko na lang sa sarili ko, kung natalo nga ni Pagong si Matsing, bakit ako hindi?

"When anger rises, think of the consequences."

Para ito sa mga taong pumepeste sa buhay ko at sa buhay ng pamilya ko. Mahirap magpigil ng inis at galit pero ang iniisip ko na lang, kapag pinatulan ko 'yung mga siraulong iyon, eh di siraulo na rin ako, wala na kaming pinagkaiba. Kaya 'pag hindi ko na gusto 'yung ginagawa ng isang tao sa akin, o sa mga mahal ko sa buhay, hindi ko na siya pinapansin. Ni tawag o text wala na rin. Hindi ko kinalilimutan ito: "Forget injuries, never forget kindnesses.", pero kailangan ko rin namang protektahan ang sarili ko sa paraang alam at gusto ko.

"We should feel sorrow, but not sink under its oppression."

 Sa sobrang lungkot ko, minsan natutulala na lang ako...(Emo Kid?) Nakakalimutan ko na, sobrang positibo ng pananaw ko sa buhay. Na ako 'yung taong di nagpapadala noon sa mga problema. Kaya nag- set na ako ng deadline, dapat matapos na ang mga kalokohang ito.Dapat magwakas na ang teleserye- ish na episode ng buhay ko. Kailangan ko nang bumalik sa tamang landas (naligaw ba?Hehehe.). Sa December, o bago matapos ang taon na ito, sana ok na ok na ako.

"They must often change, who would be constant in happiness or wisdom."

Gustong- gusto ko ang isang ito. Pagkatapos kasi ng dalawang taon na pagtatrabaho at pagiging palagay sa isang maliit na paaralan para magturo, lumipat ako sa isang mas malaki at mas maingay na komunidad. Noong una, sobrang sigurado ako sa desisyong ginawa ko, pero nitong huli para akong nagdadalawang isip.

Naging malaking tulong ang quote na ito at ang pagbasa ko ng librong Who Moved My Cheese ni Spencer Johnson para malaman ko na kasama sa buhay ng tao ang pagbabago. Na kailangan talaga na gumalaw ka para may mangyaring mas maganda sa buhay mo. Hinihintay ko pa rin 'yung magandang mangyayari, sana dumating na. :)

Mahirap lektyuran o turuan ang sarili ng mga bagay na sumasaklaw sa pag- uugali at moralidad. O ng kung paano natin tatanggapin ang isang problema o di kaaya- ayang sitawasyon. Kasi, kung mayroon mang pinakamakulit at pinakamatigas ang ulong estudyante, ang sarili mismo natin 'yun. Nahihirapan tayong ipaintindi sa sarili natin na ang lahat nang nangyayari sa buhay natin ay may dahilan.Ganito lang 'yan, minsan, malalaman agad natin kung bakit naganap ang isang pangyayari, minsan naman kailangan pa natin maghintay nang mahabang panahon bago natin mabatid ang rason.

Muli, tulad ng ibang taong "sarado- katoliko", "propesyunal" at "idealistic", hinanapan at hinahanapan ko ng dahilan ang lahat ng mga nangyari at nangyayari sa buhay ko- maganda man ito o hindi.Walang masama sa minsang pagkonsulta sa mga self help books o sa pagbabasa ng mga akdang "makakatulong" daw sa pagbangon mo mula sa mga problema.(Kung makakatulong sa'yo, bakit hindi?) Ang mahalaga, hindi tayo magpapatali sa pagbabasa lamang ng mga "aral" o "positive quotations". Kailangang maisapuso natin ito at kumilos tayo para magkaroon ng kaganapan ang lahat ng ating mga nabasa. Dapat tayong mag- move- on. Rock n' roll!